پویا بهاری

روزی رفیق برای حفظ جان رفیقش خود را جلوی گلوله مینداخت..

و امروز رفیق،

از رفیق خود سکویی میسازد که پا بر روی او گذارد و پیشرفت کند...

کاروان شهـــــدا مقصدشان کربـــــلا ست

هرکه دارد هوس کربلا بســــم الله

من به قبولی فکر میکنم

و اما تو

به شاگرد اولی

اگر قبرستان جایی است که مردگان را در آن به خاک سپرده اند

پس ما قبرستان نشینان عادات و روزمرگیها را کی راهی به معنای زندگیست؟؟

اگر مقصد پرواز است ؛ قفس ویران بهتر...

پرستویی که مقصد را در کوچ می یابد از ویرانی لانه اش نمی هراسد.

دلـــــــم هوایتـــ را کرده سید!

لحظه به لحظه قلبمـــــــــ را فشار می دهند ثانیه های نزدیکی به ،

بزرگترین پـــــــرواز دنــــیا!

چند نفــــس مانده به پـــرواز....

بال هایم کجاستــــــــــ سید؟!

هر روز... هر هفته ... هر مـــاه ...

کــــج مـی شـود ایـن پـا بـه راه خـطا

ولـی؛

هـر ثانیه... هر لحظه...

یک دست سفت می گیرد این دل را از دور

تـو,

همیشه نگران احوال منی!!!