پویا بهاری

زهـــرا كه شــــهید گشــت بـــی جـــرم و گـــناه
هـــست از غــم او، سینه ی عالــم پر آه
خدا كجا و سیلی خـــوردن
لا حول و لا قوه الا بالله

« بسم الله الرحمن الرحیم ...؛ این وصیت حسین‌بی‌علی است به برادرش محمد حنفیه. حسین گواهی می‌دهد به توحید و یگانگی خداوند و این که برای خدا شریکی نیست و محمد (ص) بنده و فرستاده اوست و آئین حق ( اسلام ) را از سوی خدا ( برای جهانیان ) آورده است و شهادت می‌دهد که بهشت و دوزخ حق است و روز جزا بدون شک به وقوع خواهد پیوست و خداوند همه انسان‌ها را در چنین روزی زنده خواهد نمود. »
امام در وصیت نامه‌اش پس از بیان عقیده خویش درباره توحید و نبوت و معاد، هدف خود را از این سفر این چنین بیان نمود:
« من نه از روی خودخواهی و یا برای خوشگذرانی و نه برای فساد و ستمگری از شهر خود بیرون آمدم؛ بلکه هدف من از این سفر، امر به معروف و نهی از منکر و خواسته‌ام از این حرکت، اصلاح مفاسد امت و احیای سنت و قانون جدّم، رسول خدا (ص) و راه و رسم پدرم، علی‌بن‌ابیطالب (ع) است. پس هر کس این حقیقت را از من بپذیرد ( و از من پیروی کند ) راه خدا را پذیرفته است و هر کس رد کند ( و از من پیروی نکند ) من با صبر و استقامت ( راه خود را ) را در پیش خواهم گرفت تا خداوند در میان من و بنی‌امیه حکم کند که او بهترین حاکم است.
و برادر ! این است وصیت من به تو و توفیق از طرف خداست. بر او توکل می‌کنم و برگشتم به سوی اوست. »

وضو می‌گیری ، اما در همین حال اسراف می‌کنی ...

نماز می‌خوانی اما با برادرت قطع رابطه می‌کنی ...

روزه می‌گیری اما غیبت هم می‌کنی ...

صدقه می‌دهی اما منت می‌گذاری ...

بر پیامبر و آلش صلوات می فرستی اما بدخلقی می كنی ...

دست نگه دار ........ ثواب‌هایت را در کیسهٔ سوراخ نریز !!!

بریزم اشک غم ، از دیده بر رخسار مادر جان

بنالم در عزایت بادل افکار مادر جان

یه یاد آرم از آن ساعت که با پهلوی بشکسته

کشیدی ناله در بین در و دیوار مادر جان

از آن غصب فدک وز بردن حیدر سوی مسجد

مرا دیگر نباشد طاقت گفتار مادر جان . . .

شهادت جانسوز بی بی دوعالم فاطمه ی زهرا بر عاشقان حضرتش تسلیت باد

در کوچه های خلوت و خالی، پر از سکوت

آنجا که طفل نو رسی آزاد می رود

آنجا که جز نسیم ولایت نمی وزد

هر لحظه نفحه بر دل آباد می رود

ناگه تند باد ستم می رسد ز راه

چون رعد صوت سیلی بیداد می رود

سرمایه ولاء محبت به روی ارض

با دست جور غارت و بر باد می رود


طوفانی است کوی ولایت تمام دهر 

هر دم صدای سیلی و فریاد می رود


 کی می توان گذشت از آن کوچه لحظه‌ای

هر کس گذشت با دل ناشاد می رود

هر زخم اگر به جسم و یا که به دل نشست

وقتش گذشت خاطرش از یاد می رود

این زخم کهنه ای است که نو می شود مدام

خون سیل گشته خانه زبنیاد می رود

شهادت مظلومانه حضرت زهرا سلام الله تسلیت باد