پویا بهاری

در کوچه های خلوت و خالی، پر از سکوت

آنجا که طفل نو رسی آزاد می رود

آنجا که جز نسیم ولایت نمی وزد

هر لحظه نفحه بر دل آباد می رود

ناگه تند باد ستم می رسد ز راه

چون رعد صوت سیلی بیداد می رود

سرمایه ولاء محبت به روی ارض

با دست جور غارت و بر باد می رود


طوفانی است کوی ولایت تمام دهر 

هر دم صدای سیلی و فریاد می رود


 کی می توان گذشت از آن کوچه لحظه‌ای

هر کس گذشت با دل ناشاد می رود

هر زخم اگر به جسم و یا که به دل نشست

وقتش گذشت خاطرش از یاد می رود

این زخم کهنه ای است که نو می شود مدام

خون سیل گشته خانه زبنیاد می رود

شهادت مظلومانه حضرت زهرا سلام الله تسلیت باد