پویا بهاری

می نشینم همه شب گوشه ی این تنهایی

به امیدی که تو روزی زسفر باز آیی

دل به تو بستم و خلق رهایم کردند

آخر عشق همین است همین تنهایی



دلم هوای تو دارد خدا کند که بیایی
تنم زغم بزداید خئا کند که بیایی
تو که نسیم بهاری یا شفیع قیامت
ز انتظار خمیدم خدا کند که بیایی

هر کجا سلطان بود، دورش سپاه و لشکر است

پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشکر است

با خبر باشــید ای چشم انتظاران ظهــــور

بهترین سلطان عالم از همه تنهاتر است



در تمنای نگاهت بی قرارم تا بیایی

من ظهور لحظه ها را می شمارم تا بیایی
خاک لایق نیست تا به رویش پا گذاری

در مسیرت جان فشانم گل بکارم تا بیایی


دیگر ، قرار بی تو ماندن نیست با ما

کی می ‌شود به رؤیت ، چشم یاران ؟

نه من ، که پیش نگاهت ، جهان به خاک افتد

زمین به سجده درآید ، زمان به خاک افتد

به سر داری اگر سر بند زهرا

به دل خون کرده‌ای دلبند زهرا
در این ایام باشد این دعایم

خدا صبرت دهد فرزند زهرا

در حال نماز بی وضوییم آقا

با شک ظهور روبه روییم آقا

گفتیم بیا و در به رویت بستیم

ما اکثرمان دروغگوییم آقا



با اینکه روضه خوانم و می خوانم از شما

فهمیده ام که هیچ نمی دانم از شما

یا ایهاالعزیز ذلیل معاصی ام

باید زشرم چهره بپوشانم از شما

میترسم از رسیدن آن جمعه ای که من

جای سلام، روی برگردانم از شما



در اضطراب چه شب‌ها که صبح شان گم شد

چه روزها که گرفتار روز هفتم شد

چه قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسید

و جمعه روز تفرّج برای مردم شـد!



غایب شده منكر حضورت هستیم

دلباختگان كر و كورت هستیم

ما ملت 72 میلیون نفری

یك یك همه مانع ظهورت هستیم